SENTYMENTALNY WIERSZ
O RÓŻACH ODCHODZĄCYCH
WRAZ Z LATEM…
Sentymentalny wiersz o różach
odchodzących wraz z latem (wiersz staroświecki)
Do Was prośby zanoszę, wielobarwne róże,
Przedwcześnie nie odchodźcie, nigdzie się nie spieszcie
Ale – jeśli możliwe – zostańcie na dłużej!
Jeszcze widokiem swoim oczy me nacieszcie!
Bo tak nam się marzyło – czerpać radość z lata,
Cieszyć się nocą krótką, deszczem meteorów
I odrzucić wspomnienia aniołów, potworów,
Słuchać, jak las za oknem coś tam sobie gada…
A tu jesień za progiem – widzisz? Lecą liście!
Za jej plecami zima – zawsze jest tak samo,
Ptaki – muszą odlecieć, zwiędnąć muszą kwiaty
Rytm tak stary, tak znany, nie podlega zmianom!
Jeszcze maciejka pachnie, jeszcze pachną róże…
Róże kwitną tak długo, do mrozów jesienią
I dzisiaj, proszę, błagam – zostańcie na dłużej!
Zanim chłód resztki lata w martwą biel zamieni!
„W nocy chłodno, w górach deszcz ze śniegiem
nad ranem mgły. Więcej na TVNMeteo!”
Ojców – Złota Góra
10.VIII.2023
Witold Sas-Nowosielski
